Przedpokój – przestronne wnętrze na planie prostokąta – dobudowano do Łazienki w 1788 r. Zaprojektował je Jan Chrystian Kamsetzer. Po ostatniej przebudowie w latach 1788-1795 główne wejście do pałacu znajdowało się od wschodu i prowadziło właśnie przez Przedpokój, zwany także Antyszambrem(z francuskiego Antichambre – "przedpokój"). Jest to sala o bardzo skromnym wystroju, o prostych podziałach ścian, odznaczająca się chłodną, klasycystyczną już elegancją. Jej główny element ozdobny to dwie wysokie wnęki zwieńczone wielką, stylizowaną muszlą. Motyw ten nawiązuje do dekoracji pozostałych wnętrz pałacu na parterze, gdzie znajdują się liczne odwołania do pierwotnej funkcji owej rezydencji. W jednej z nisz ustawiono posąg Afrodyty Anadyomene, czyli "wynurzającej się z wody". Pochodzi ona z kolekcji rzeźb i odlewów Stanisława Augusta. Jest to XVIII-wieczna kopia rzeźby antycznej, o zrekonstruowanej głowie i dłoni. Naprzeciwko niej znajduje się druga wnęka, mieszcząca kominek, ujęta dwiema rzeźbami niewielkich rozmiarów, ustawionymi na wysokich konsolach. Owe dzieła to marmurowy posążek Germanikusa oraz Wenus według Antonia Canovy, najwybitniejszego włoskiego rzeźbiarza końca XVIII i początku XIX w. Ze ścianami w oliwkowym kolorze pięknie kontrastują meble z 2. połowy XVIII w. polskiej proweniencji. Warto zwrócić uwagę na dwa rzeźbiarskie dzieła sztuki ustawione na komódkach. Są to brązowe figurki Woltera i Rousseau, przypominające o atmosferze wieku XVIII, wieku oświeconego – wieku rozumu. Z pierwszym z tych filozofów Stanisław August utrzymywał korespondencyjny kontakt. Drugi również związany był z Rzeczpospolitą przez opublikowanie w 1771 r. pracy pt. Uwagi nad rządem polskim i projektowaną reformą. Cenił Polaków między innymi za szczególne umiłowanie wolności.