Zwana była również Salą Kompanii lub Salą Letnią. W willi odkupionej od Lubomirskiego pomieszczenie to posiadało plan ośmioboku. Było ono wyłożone zwierciadłami oraz jasnym stiukiem, ukształtowanym w owalne i wieloboczne medaliony, wazy i girlandy. Dekoracje malarskie nawiązywały do motywów wodnych. Po rozbudowie pałacu w 1788 r. Sala Salomona zyskała plan prostokąta, co wykonano prawdopodobnie według projektu Domenica Merliniego. W letniej rezydencji Stanisława Augusta pełniła ona funkcję salonu, w którym król przyjmował gości. Tu grano w wista przy dwóch stolikach i konwersowano. W 1793 r. Sala Salomona zyskała nowy wystrój, od którego przyjęła obecnie funkcjonującą nazwę.

Najważniejszymi elementami dekoracji stały się wówczas monumentalne malowidła Marcella Bacciarellego, przedstawiające dzieje biblijnego króla Salomona. Obrazy te uległy zniszczeniu w czasie ostatniej wojny. Dzięki zachowanym przekazom wiadomo jednak, że rysów twarzy władcy Izraela użyczył na tych przedstawieniach sam Stanisław August. Także kilka osobistości z monarszego otoczenia - głównie piękne damy (m.in. najbliższa przyjaciółka króla Elżbieta Grabowska) - zostały ukazane jako pozostałe bohaterki tych scen. Porównanie polskiego króla do słynnego z mądrości Salomona miało swój sens symboliczny. W wieku oświecenia - wieku rozumu - każdy z monarchów europejskich życzył sobie być porównanym do Salomona. Pretendował do tego również Stanisław August, nazwany przez Woltera "królem-filozofem". Plafon w tej Sali Salomona zdobiło owalne przedstawienie Snu Salomona. Fasetę, czyli lekko zaokrąglony, szeroki pas między ścianami a sufitem, wypełniały sceny: Narada z królem Hiramem, Sąd Salomona i Odwiedziny królowej Saby. Naprzeciwległe ściany zajmowały dwa wielkie płótna: Poświęcenie świątyni jerozolimskiej oraz Ofiara Salomona. Cykl uzupełniały malarskie przedstawienia arabesek i alegorii Czterech Żywiołów pod postacią zwierząt (delfin, paw, salamandra i lew) Jana Bogumiła Plerscha, a także złocone sztukaterie skontrastowane z bielą ścian. Kompozycja Sali Salomona łącząca malowidła i dekorację ornamentalną, sztukaterie i bogactwo wyposażenia, jest typowa dla wnętrz Stanisława Augusta. Projektantem pięknego parkietu, wykonanego z ośmiu gatunków drewna, był Jan Chrystian Kamsetzer.

Obecnie Sala Salomona pełni funkcję galerii obrazów. Można tu zobaczyć m.in. cztery okrągłe płótna Marcella Bacciarellego, tzw. tonda, z wyobrażeniami cnót: Roztropności, Sprawiedliwości, Łaskawości i Odwagi. Pierwotnie wisiały one w kopule Rotundy, w miejscu gdzie obecnie widnieją Cztery Pory Dnia. Warto zwrócić uwagę na personifikację Odwagi, pod postacią której Bacciarelli sportretował Stanisława Augusta. Z kolei cnota Roztropności to zapewne ponownie Elżbieta Grabowska.