Posąg Bachantki, przed Pałacem na Wyspie, przedstawia tańczącą kobietę, ogarniętą ekstatycznym szałem, uczestniczącą w bachanaliach - starożytnych uroczystościach ku czci boga wina Bachusa. Towarzyszy jej mały, nagi chłopiec - putto.

Postać Bachantki nawiązuje do rzeźb francuskich i rzymskiej rzeźby barokowej. Ma wysmukłe, idealnie gładkie ciało i subtelną twarz o regularnych rysach. Widoczne są tu podobieństwa do nimfy Dafne Gianlorenza Berniniego z grupy Apollo i Dafne z Galleria Borghese. Bachantka stanowi parę wraz z posągiem Tańczącego fauna. Wyrzeźbił ją z białego marmuru  w Rzymie André Le Brun. Przywieziono ją do Warszawy w 1779 r. Najpierw stała w Sali Kompanii (zwanej później Salą Salomona). Od 1792 r. stoi przed Pałacem. 

Do 1944 roku rzeźba trzymała w prawej dłoni bębenek z dzwoneczkami ze złoconego brązu.