Zapraszamy na spotkanie z Bohdanem Zadurą, poetą, prozaikiem i tłumaczem, w ramach cyklu "Światło literatury". Pisarz zaprezentuje swoje wiersze publiczności, a prowadzący spotkanie dr Bogusław Wróblewski spróbuje nakłonić go do odsłonięcia tajemnic artystycznego warsztatu oraz przedstawienia poglądów na kondycję współczesnego świata.

Dla większości poetów debiutujących w minionym ćwierćwieczu, a szczególnie w latach dziewięćdziesiątych, Bohdan Zadura jest "żywym klasykiem" - jego twórczość wyznaczała układ odniesienia, wobec którego sprawdzano wydolność i oryginalność innych głosów.

Ma bezsporny udział w odnowieniu języka liryki, dzięki szczególnemu sposobowi pojmowania relacji między mową potoczną i mową poetycką - poezja Zadury jest częściej intymną rozmową z czytelnikiem niż monologiem lirycznym, a żywa mowa zachowuje według niego bezwzględny prymat nad homogenicznym językiem literatury.

Całe pisarstwo Zadury oparte jest na ostrej światopoglądowej antynomii, jako źródle niewygasającej energii wewnętrznej dzieła. To sprzeczność między podziwem dla klasycznej formy, nad którą chce się panować, a skrajną nieufnością wobec procesu zastygania języka w jakiekolwiek gotowe formuły.

Bohdan Zadura - ur. 1945 w Puławach. Poeta, prozaik, krytyk literacki, tłumacz liryki anglojęzycznej, węgierskiej, ukraińskiej, białoruskiej i rosyjskiej. Autor dwudziestu tomów poetyckich, m.in.: W krajobrazie z amfor (1968), Podróż morska (1971), Pożegnanie Ostendy (1974), Małe muzea (1977), Zejście na ląd (1983), Starzy znajomi (1986), Prześwietlone zdjęcia (1990), Cisza (1994, 1996), Kaszel w lipcu (2000), Poematy (2001), Ptasia grypa (2002), Stąd (2002), Kopiec kreta (2004), Nocne życie (2010), Zmartwychwstanie ptaszka (wiersze i sny) (2012), Kropka nad i (2014), Już otwarte (2016); powieści: Lata spokojnego słońca (1968), A żeby ci nie było żal (1972), Lit (1997), zbiorów opowiadań Patrycja i chart afgański (1976), Do zobaczenia w Rzymie (1980), książek krytycznoliterackich: Radość czytania (1980), Daj mu tam, gdzie go nie ma (1996), Między wierszami (2002).

Siedem tomów jego utworów zebranych opublikowano w latach 2005-2007 we Wrocławiu. Przez 25 lat (od 1980) był współredaktorem kwartalnika literackiego "Akcent". Wcześniej, po studiach filozoficznych na Uniwersytecie Warszawskim pracował w muzeum w Kazimierzu Dolnym i był kierownikiem literackim lubelskiego Teatru Wizji i Ruchu. Od jesieni 2004 r. jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Twórczość”. Zbiory jego przekładów z ukraińskiego to m.in.: antologia Wiersze zawsze są wolne (2004, 2005, 2007), Piosenki dla martwego koguta Jurija Andruchowycza (2005), Historia kultury początku stulecia Serhija Żadana (2005), Historie ważne i nieważne Andrija Bondara (2011), 34 wiersze o Nowym Jorku i nie tylko (2005), Nitka (2011), Dubno koło Leżajska. Wiersze i eseje (2012), Listy i powietrze. Opowiadania pograniczne (2015) Wasyla Machny, Ruchomy ogień Ostapa Sływynskiego (2009), Róża i nóż Natałki Biłocerkiweć (2009) oraz tom opowiadań Killer Andrija Lubki (2013) i Powieść o ojczyźnie Dzwinki Matijasz (2014). W 2010 r. opublikowany został tom Węgierskie lato. Przekłady z poetów węgierskich.

Wiersze Zadury tłumaczono na ponad 20 języków, tomy poezji ukazały się na Węgrzech, Ukrainie i Białorusi. Laureat licznych nagród literackich, m.in.: im. Stanisława Piętaka (1994), im. Józefa Czechowicza (2010), Nagrody Silesius w kategorii książka roku (2011), Kijowskich Laurów (2010) i węgierskiej Nagrody im. Gábora Bethlena (2013), nagrody ZAiKS-u za przekłady z angielskiego i węgierskiego (2015) oraz nagrody im. Cypriana Kamila Norwida (2015). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Mieszka w Puławach.

Cykl "Światło literatury” przygotowało Muzeum Łazienki Królewskie i Wschodnia Fundacja Kultury "Akcent" - http://www.akcentpismo.pl.

Projekt, którego koordynatorem jest dr Bogusław Wróblewski, redaktor naczelny "Akcentu", nawiązuje do serii wykładów pt. "Oświeceniowa republika władców" oraz "Oświeceniowa republika marzeń” i jest namysłem nad współczesnością, w odpowiedzi na refleksję nad historią.

Prezentowani publiczności pisarze są na tyle odważni, że stawiają w swoich dziełach kluczowe dla naszych czasów pytania i na tyle odpowiedzialni, że nie formułują gotowych i jednoznacznych odpowiedzi.