Metresy Ludwika XV i ich wpływ na francuski styl (wideo)
Epoka dworskiej elegancji i wyrafinowanego luksusu w modzie, malarstwie oraz wnętrzach - takie było francuskie rokoko. Na jego styl wpłynęły dwie słynne markizy - oficjalne metresy Ludwika XV - Madame de Pompadour i Madame du Barry. Opowiedziała o nich dr Agnieszka Rosales Rodriguez, podczas wykładu z cyklu "Oświeceniowa republika władców".
Francuskie rokoko, określane mianem stylu Ludwika XV, nosi też nazwę pochodzącą od oficjalnej metresy królewskiej, markizy de Pompadour, zwane jest bowiem stylem Pompadour. Na wersalskim dworze (1745-1764) był to czas rozkwitu, bo choć słynna markiza wywodziła się z niechętnie widzianej w królewskim otoczeniu klasy średniej, okazała się wytrawną znawczynią nie tylko serca Ludwika XV, ale też sztuki.
Swoim patronatem objęła między innymi takich artystów, jak Jean Chardin, Jean-Baptiste Oudry, Jacques Germain Soufflot czy Ange-Jacques Gabriel. Jej inicjatywie zawdzięcza swój byt manufaktura porcelany w Sèvres. Pasją markizy było też urządzanie apartamentów, budowa i przebudowa pałaców.
Niemniej ambitnie były artystyczne zamierzenia jej następczyni - hrabiny du Barry, która oficjalną metresą Ludwika XV stała się w 1769 r. To dla tej, wywodzącej się z nizin społecznych kochanki, król dokończył, budowany jeszcze za życia Pompadour, pałacyk Petit Trianon. Madame du Barry upodobała sobie królewską siedzibę w Louveciennes, przy urządzaniu której zatrudniła plejadę znakomitych malarzy i architektów.
Patronat tych dwóch światłych i wpływowych kobiet, oskarżanych we francuskiej historiografii o rujnowanie Francji, trwale odcisnął się na francuskiej kulturze.
Opowiedziała o nim, 20 kwietnia, dr Agnieszka Rosales Rodriguez, podczas wykładu "Sztuka pod patronatem kobiet i przemiany smaku we Francji Ludwika XV. Mamdame de Pompadour i Madame du Barry”.
Agnieszka Rosales Rodriguez - dr., adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki i Kultury Nowoczesnej w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego i wicedyrektor tego Instytutu. Pracowała też w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Opublikowała m.in. książkę Śladami dawnych mistrzów. Mit Holandii złotego wieku w dziewiętnastowiecznej kulturze artystycznej (2008). Współtworzyła wystawę i katalog Malarstwo niemieckie w XIX wieku. Obrazy ze zbiorów polskich (Muzeum Narodowe w Warszawie 2005). Współredagowała tomy zbiorowe, poświęcone kulturze Francji i Polski: Francusko-polskie relacje artystyczne w epoce nowożytnej (2010) oraz Epoka Chopina. Kultura romantyczna we Francji i w Polsce (2013). Zajmuje się badaniem malarstwa zachodnioeuropejskiego i polskiego oraz krytyką artystyczną XVIII-XIX wieku.
Zobacz inne wykłady z cyklu "Oświeceniowa republika władców":
HISTORIA NIEZWYKŁEJ POSIADŁOŚCI LEDNICE-VALTICE - WYKŁAD PROF. ANDRZEJA PIEŃKOSA
