• Leto i chłopi Licyjscy

Leto i chłopi Licyjscy

inne tytuły
Jupiter Métamorphose en Grenouilles des Paÿsans qui avoient insulté Latone
datowanie
1767-1771
rodzaj
grafika
technika
akwaforta, ruletka, rylec
materiał
papier żeberkowy
wymiary
22,8 x 16,8 [płyta: 18,8 x 12,8; kompozycja: 13,3 x 8,7] cm
sygnatury, napisy
u dołu, pod kompozycją, po lewej: Car. Monnet del.; po prawej: N. de Launay Sculp.; pośrodku: Jupiter Métamorphose en Grenouilles des | Paÿsans qui avoient insulté Latone.; odbitka wklejona w XVIII w., papierowy montaż, otoczona akwarelową, jasnozieloną obwódką, czarnymi tuszowymi liniami i naklejonym paskiem złota; w prawym górnym rogu piórem w tonie brązowym: LXVIII
miejsce powstania
Paryż (Francja)
właściciel
Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie
identyfikator
ŁKr 229
Więcej parametrów obiektu

Rycina przygotowana do wydania Les Métamorphoses d’Ovide (1767‒1771), do którego de Launay wykonał 10 ilustracji. W edycji książkowej ilustracja umieszczona była w tomie II (Livre VI. Fable III. Pl. 68).

Kompozycja rysunku Monneta i ryciny według niej wykonanej wiernie obrazuje opis Owidiusza, na pierwszym planie Latona z bliźniętami, wyciąga ręce do nieba, skąd Zeus spełniając jej prośbę, wskazuje gniewnie na staw i wieśniaków. Przeobrażenie dopiero się zaczyna, chłopi w ludzkiej jeszcze postaci, zanurzeni w bagnie wyciągają przerażeni ręce, zmienione już w żabie błoniaste palce. Historia należała do tych mitów, które przestrzegały ludzi przed obrazą bogów, gdyż to zawsze kończyło się karą.

Leto (rzymska Latona), córka tytana Kojosa i tytanidy Fojbe, siostra Asterii, należała do drugiego pokolenia tytanów. Zależnie od źródeł, była małżonka Zeusa przed Herą lub też władca bogów zapałał do niej miłością już po poślubieniu Hery. Zazdrosna Hera zesłała na Leto węża Pytona, ścigała ją, nie pozwalając jej nigdzie się zatrzymać, dopiero wyspa Delos przyjęła znękaną boginię, która tu znalazła schronienie. Na Delos narodziły się bliźnięta, Apollon i Artemida, owoc związku z Zeusem; wyspa stała się później ośrodkiem kultu obydwu bóstw. […]

[Zob. J. Talbierska, w: „Metamorfozy. Królewska kolekcja grafiki Stanisława Augusta, ryciny z kolekcji Stanisława Augusta i ze zbiorów Jana Kantego Szembeka”, kat. wyst., Pałac na Wyspie Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, Warszawa 2013, kat. nr 70, s. 190.]

Czytaj więcejPowoduje pokazanie lub ukrycie reszty tekstu