Pochodząca z 2013 r. rzeźba współczesnej greckiej artystki Christiny Papageorgiou przedstawia mityczny Omfalos.

Według wierzeń greckich kamień ten stanowił centrum, "pępek" świata. Mimo to, w starożytnej Grecji było kilka tego typu kamieni – w różnych miejscach, o rozmaitych kształtach i dekoracji. Najważniejszy, kamienny stożek o zaokrąglonych kształtach znajdował się w podziemnej, niedostępnej dla zwykłych śmiertelników części świątyni Apollina w Delfach. Otaczał go religijny kult.

Geneza omfalosa jako miejsca kultu wywodzi się prawdopodobnie ze starożytnego Orientu. Wskazuje miejsce, w którym zawiązana zostaje szczególna „więź między niebem a ziemią”. Uznawano, że z jego pomocą można osiągnąć bezpośredni kontakt z bogami i poznać przyszłość.

Tego typu kamienie zwykle były owalne lub stożkowate, dekorowane ornamentem naśladującym sieć. Omfalos w Łazienkach nawiązuje do nich bezpośrednio nie tylko kształtem, ale też rodzajem dekoracji. Pokrywają go greckie inskrypcje - niektóre z 147 sentencji ze starożytnego zbioru, którego autorstwo jest przypisywane siedmiu greckim mędrcom. Według legendy byli to: Tales z Miletu, Pittakos z Mityleny, Brias z Prieny, Solon z Aten, Kleobulos z Lindos, Myson z Chen i Chilon Lacedemończyk. Sentencje o filozoficznym i moralizatorskim charakterze stanowiły kodeks etyczny starożytnej Grecji.