Piąty wykład z cyklu "Oświeceniowa republika marzeń" będzie poświęcony "pierwszemu rzeźbiarzowi" króla Stanisława Augusta. Twórczość André Le Bruna była wysoko oceniana już w czasach mu współczesnych, o czym świadczą liczne wzmianki w rzymskiej prasie, francuskojęzycznej lite­raturze podróżniczej oraz korespondencji ówczesnych osobistości.

Przeważająca część jego artystycznego dorobku, składającego się z ponad 250 rzeźb i 120 rysun­ków, nie zachowała się i znana jest jedynie ze wzmianek archiwalnych. Na oeuvre Le Bruna miały wpływ - poznane przez niego w Rzymie - sztuka antyku i póź­nobarokowa rzeźba rzymska. Jednak w całej jego twórczości, tak rzeźbiarskiej, jak i ry­sunkowej, widoczna jest przede wszystkim zależność od dzieł znanych mu z cza­sów paryskiej edukacji - nie tylko od rzeźby francuskiej, ale także od sztuki epoki Ludwika XVI, przeżywającej wtedy renesans na francuskiej scenie artystycznej.

Przez długie lata działalności w obcych krajach, artysta nie porzucił wiedzy i doświadczeń nabytych w rodzinnym mieście, tworząc w konwencjach wpojonych mu podczas mło­dzieńczych nauk.

Katarzyna Mikocka-Rachubowa  - prof. dr hab., historyk sztuki, profesor zwyczajny w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie kieruje Zakładem Historii Sztuk Plastycznych i Pracownią Sztuki Dawnej. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 80. była kierownikiem działu rzeźby w Muzeum Narodowym w Warszawie. Od 1990 r. pracuje w Instytucie Sztuki PAN.

Przedmiotem jej zainteresowań naukowych jest rzeźba od początku XVI do końca XIX wieku, głównie rzeźba włoska w Polsce, a także sztuka drugiej połowy XVIII i początków XIX wieku. Jest autorką sześciu książek, m.in. Rzeźba polska XIX w. Od klasycyzmu do symbolizmu. Katalog zbiorów, Muzeum Narodowe w Warszawie (1993); Canova, jego krąg i Polacy (około 1780-1850), t. 1-2 (2001); André Le Brun "pierwszy rzeźbiarz" króla Stanisława Augusta, t. 1-2 (2010) oraz obszernej monografii Rzeźba włoska w Polsce około 1770-1830 (w druku). Opublikowała ponad sto artykułów, rozpraw i recenzji w Polsce oraz we Włoszech, a także kilkaset artykułów biograficznych i biogramów rzeźbiarzy w katalogach wystaw, encyklopediach i słownikach polsko- i obcojęzycznych.

Po jej redakcją ukazały się trzy tomy Słownika artystów polskich i obcych w Polsce działających, opublikowane w latach 1998, 2003 i 2007. Z prowadzonymi przez nią badaniami wiążą się liczne wystąpienia na konferencjach naukowych w kraju i za granicą, pobyty stypendialne i wyjazdy badawcze oraz udział w realizacji kilku projektów indywidualnych i zespołowych.