Świątynia Sybilli
Świątynię Sybilli, zwaną początkowo Grecką lub Świątynią Diany, wzniesiono na tyłach Belwederu, w pobliżu Stawu Belwederskiego. Powstała w 1822 r., prawdopodobnie według projektu Jakuba Kubickiego, i była wzorowana na świątyniach starożytnych, zwłaszcza rzymskiej świątyni w Garni (Armenia) z I wieku.
Pomalowana na biało Świątynia Sybilli wykonana jest wyłącznie z drewna, na planie prostokąta z rzędem kolumn jońskich, otaczających jej wnętrze. Jest nim sala ozdobiona malowidłami kwiatów i owoców autorstwa Adama Byczkowskiego. Wejścia do świątyni strzegą dwa żeliwne lwy, stylizowane na egipskie sfinksy.
Wzorowane na antyku budowle cieszyły się wielką popularnością w końcu XVIII stulecia i w XIX w. Na terenach polskich pawilony stylizowane na starorzymskie i starogreckie znajdowały się w parkach w Dobrzycy czy w Nieborowie (Arkadia). W Anglii znajdziemy je w Stowe czy West Wycombe Park. A we Francji w Le Désert de Retz czy Ermenoville, słynnym parku, w którym złożono prochy filozofa Jeana-Jacquesa Rousseau.
W pobliżu Świątyni Sybilli znajduje się niewielka rzeźba z białego marmuru w kształcie stożkowego kamienia. To mitologiczny kamień Omfalos - pępek świata - dzieło współczesnej greckiej artystki Christiny Papageorgiou.
Omfalos, Christina Papageorgiou, 2013
