Zapraszamy na wykład prof. Aliny Żórawskiej-Witkowskiej, która opowie o tym, w jaki sposób Stanisław August świętował zwycięstwo wojsk polskich nad Turcją. Spotkanie zakończy koncert, podczas którego Katarzyna Drogosz (fortepian historyczny) i Anna Parysz (sopran) wykonają utwory Macieja Kamieńskiego, Wincentego Ferdynanda Lessela oraz Józefa Elsnera.
14 września 1788 r., a więc w spóźnioną o cztery lata 100. rocznicę wiktorii wiedeńskiej, Stanisław August zorganizował w Łazienkach Królewskich głośny festyn, przypominający o zwycięstwie wojsk polskich nad Turcją. Pretekstem było ufundowanie i odsłonięcie pomnika Jana III Sobieskiego.
Celem propagandowego festynu było uzyskanie społecznego poparcia dla udziału Polski w wojnie z Turcją po stronie Rosji, w zamian za co król spodziewał się otrzymać od Katarzyny II pewne koncesje polityczne dla kraju. Choć naiwne plany Stanisława Augusta spełzły na niczym, to przetrwały związane z nimi dzieła - pomnik Jana III, dłuta Franza Pincka oraz "Kantata w dzień inauguracji statui króla Jana III dnia 14 września roku 1788" z tekstem Adama Naruszewicza i muzyką Macieja Kamieńskiego. Dzięki opublikowanym w 1788 r. opisom festynu dobrze znamy jego przebieg. Stworzona pod pilnym nadzorem króla kantata wykonana została w nowo otwartym Teatrze w Pomarańczarni przez czworo najlepszych śpiewaków Teatru Narodowego - Dominika Kaczkowskiego, Małgorzatę Sitańską, Magdalenę Jasińską i jedną z sióstr Rudnickich (Juliannę lub Marię). Utwór trudno uznać za muzyczne arcydzieło, ale na uwagę zasługują interesujący kontekst polityczny i ideowa wymowa tej zapomnianej, a brzmieniowo całkiem przecież zgrabnej i dostosowanej do okoliczności kompozycji. O tym m.in. mowa będzie podczas wykładu "Naruszewicza i Kamieńskiego ‘Kantata w dzień inauguracji statui króla Jana III dnia 14 września roku 1788’, czyli jak Stanisław August świętował spóźnione stulecie wiktorii wiedeńskiej", z cyklu "Racja serca i umysłu. O muzyce XVIII stulecia".
Prof. dr hab. Alina Żórawska-Witkowska - pracownik naukowy Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego od 1985 r. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na problemach związanych z historią muzyki baroku, klasycyzmu i romantyzmu, ze szczególnym uwzględnieniem dzieł operowych oraz problematyki kultury muzycznej w Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Należy do najbardziej doświadczonych, najefektywniejszych w pracy archiwistycznej i historycznej muzykologów polskich. Skutkiem jej działalności naukowej jest rekonstrukcja istotnych, nieznanych dla historii kultury muzycznej w Polsce faktów, reinterpretacja wielu zdarzeń, obalenie licznych stereotypów, w tym na temat rzekomej zapaści kultury muzycznej w Polsce w czasach saskich. W swoim dorobku naukowym ma cztery książki: Podróże muzyczne królewiczów polskich (Warszawa 1992), Muzyka na dworze i w teatrze Stanisława Augusta (Warszawa 1995), Muzyka na dworze Augusta II w Warszawie (Warszawa 1997), Muzyka na polskim dworze Augusta III (Lublin 2012) oraz ponad 150 artykułów publikowanych w Polsce, Niemczech, Czechach, Chorwacji, Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech. W latach 1996-2008 była członkiem zarządu Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym, pełniła również funkcję członka Zarządu Sekcji Muzykologów w Związku Kompozytorów Polskich. Obecnie jest członkiem Johann Adolf Hasse Gesellschaft, München. Uczestniczyła w licznych międzynarodowych projektach badawczych, m. in. we współpracy z European Science Foundation, European Network for Baroque Cultural Heritage (ENBACH) i Humanities in the European Research Area (HERA). Przygotowała (razem z Piotrem Maculewiczem) źródłowe opracowania partytur Johanna Adolfa Hassego - opery Zenobia oraz serenaty Il sogno di Scipione.
