Pokój ten powstał wskutek podwyższenia budynku Łaźni w 1777 r. Jego ściany są białe, ze złoconymi podziałami, na wzór wnętrz Ludwika XVI. Wiszące tu obrazy to w większości dzieła malarzy niderlandzkich i holenderskich z XVII i XVIII w. Wśród nich znajduje się wiele płócien najwybitniejszych artystów. Szczególne zainteresowanie wzbudzają sceny rodzajowe Gerarda Terborcha Scena towarzyska, Davida Teniersa Młodszego Scena w karczmie czy Gabriela Metsu Gra w karty. Część ekspozycji to portrety. W pierwszej kolejności należy wymienić tu Portret starej kobiety prawdopodobnie Gerarda Dou, a następnie Portret mężczyzny Pietera Nasona i Portret młodej kobiety anonimowego malarza holenderskiego. Jedyny wiszący tu obraz o religijnej tematyce to Cud rozmnożenia chleba monogramisty L.M.W.

W Małej Galerii podziwiać dziś można także niewielkie, ale ważne dzieło – posążek Chronosa (tzw. Mały Chronos) dźwigającego na swych barkach globus nieba. Trzymana przez nagiego mocarza kosa wskazuje swym ostrzem godzinę zaznaczoną na obręczy, którą w ruch wprowadzał ukryty wewnątrz mechanizm. Ten oryginalny instrument był wzorem dla posągu Chronosa, również zegara, znajdującego się w Sali Rycerskiej Zamku Królewskiego. Obie rzeźby były dziełem Giacoma Monaldiego, drugiego po André Le Brunie rzeźbiarza na dworze Stanisława Augusta. Z wielkim realizmem artysta ten umiał oddać muskularne ciało mężczyzny, w interesujący sposób, choć jeszcze barokowy, traktował tkaninę i brodę Chronosa, pięknie rozpraszającą światło. Zarówno to dzieło sztuki, jak i żardiniera na kwiaty, której czaszę podtrzymują dwie figurki atlantów z brązu, należały do XVIII-wiecznego wyposażenia tego apartamentu.