Miniaturowy portret Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej (1736–1816)

datowanie
ok. 1770–1780
rodzaj
miniatury
technika
akwarela, gwasz
materiał
kość słoniowa
wymiary
5,8 x 4,3 (tondo) cm
data dodania do kolekcji
2020
lokalizacja
Biały Dom
miejsce powstania
Warszawa (woj. mazowieckie)
właściciel
Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie
pochodzenie
zakup
identyfikator
ŁKr 1499
Więcej parametrów obiektu

Miniatura pochodzi z kolekcji Stanisława Augusta. Wisiała najprawdopodobniej w Zamku Królewskim w Warszawie, w Gabinecie Pracy króla (Cabinet de travaille), w glifie prawego okna, wraz z zespołem 48 innych miniatur, z którego 23 stanowiły wizerunki dam bliskich sercu króla. Kolekcja królewskich miniatur, licząca ogółem przeszło 240 sztuk, została sprzedana po śmierci króla, w 1821 roku, przez jego siostrzenicę, Marię Teresę Tyszkiewiczową, handlarzowi Antonio Fusiemu i wywiezione do Rosji. Część miniatur (co najmniej dziewięć) była w pocz. XX w. własnością Aleksandra Druckiego-Lubeckiego (1860-1926). W 2012 zaczęły się one pojawiać na europejskim rynku sztuki.
Owalny portrecik Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej (1736 - 1816), kuzynki Stanisława Augusta, żony marszałka wielkiego koronnego Stanisława Lubomirskiego, powtarza ujęcie z jej młodzieńczego portretu, z ok. 1757 roku. Portret ten, pędzla Marcella Bacciarellego (przypisywany też niesłusznie Alexandre Roslinowi), znajduje się dziś w muzeum Zamku w Łańcucie. Zdaniem Hanny Małachowicz (opinia ustna) miniatura ma wszelkie cechy stylu J. Zeicha (znany jest tylko inicjał jego imienia), nadwornego miniaturzysty Stanisława Augusta. [D.Juszczak]